Eduard en Alexander Hornemann
Eduard en Alexander Hornemann, twee broers uit Eindhoven in Nederland, stonden bekend als Edo en Lexje.
Edo werd geboren op 1 januari 1933 en Lexje op 31 mei 1936.
Toen liet SS Obersturmführer Strippel hen ophangen in de kelder van de school,
Edo was twaalf en zijn broertje Lexje was pas acht jaar oud.
Hun vader, Philip Hornemann, was inkoper bij Philips. Mensen noemden hem Flip.
Nadat de Wehrmacht Nederland was binnengevallen, moest hij gaan werken in de SOBU (Speciale Ontwikkelingsafdeling) die Philips voor de Joden had opgericht. Joden voelden zich daar veilig voor deportatie.
Maar op 18 augustus 1943 omsingelden Duitse troepen de SOBU in Eindhoven. 3.000 Joden werden naar het concentratiekamp Vught bij 's-Hertogenbosch gestuurd, waar een aparte Philips fabriek was opgezet om meetapparatuur voor de Wehrmacht te produceren.
Echtgenotes en kinderen zouden vrijwillig volgen, waarbij Philips hun veiligheid garandeerde.
Hoewel veel mensen er bij Elisabeth Hornemann, de moeder van Edo en Lexje, op aandrongen om onder te duiken, schreef ze een briefje aan haar zus Ans:
'De mensen van Philips hebben me overgehaald. Blijkbaar ben ik de enige die niet wil gaan. Dus ik zal nu sterk zijn en gaan. Maar ik kom terug.
Dat deed ze niet.
Op 3 juni 1944 werden ze allemaal naar Auschwitz gestuurd, waar Elisabeth Hornemann stierf aan tyfus.
Haar man Philip vroor op 21 februari 1945 dood in een open goederenwagon bij Sachsenhausen.
De broers en zussen van Elisabeth Hornemann, Jo Doctors en Ans van Staveren, overleefden.
Tante Ans bleef ondergedoken tot Nederland bevrijd werd.
Lange tijd hoopte ze dat haar twee neefjes zouden terugkeren.
In Eindhoven is er nu een Gebroeders Hornemann Park, een monument voor Edo en Lexje, en een museum.
In Hamburg-Burgwedel is er een straat met de naam Brüder-Hornemann-Strasse.