Historia dzieci z Bullenhuser Damm

W kwietni 1945 roku armie wyzwoleńcze posuwały się w głąb Niemiec. Wojna została praktycznie zakończona. Jednak dopiero 8 kwietnia 1945 została podpisana bezwarunkowa kapitulacja. Do tego momentu wszyscy niszczyli istniejące dowody zbrodni do których się sami przyczynili.

W obozie koncentracyjnym w Neuengamme pod Hamburgiem przebywało 20 dzieci w wieku od pięciu do do dwunastu lat. Wśród tych dzieci znajdowało się dziesięć dziewczynek i dziesięciu chłopców. Wśród nich były dwie pary rodzeństwa. Przez wiele miesięcy lekarz SS dr. Kurt Heißmayer wykorzystywał te dzieci do medycznych eksperymentów. Wstrzykiwał tym dzieciom żyjące bakterie gruźlicy pod skórę a także za pomocą sondy wprowadzał je do płuc. Następnie wycinał im węzły chłonne. Podczas jednego z przesłuchań w 1964 roku przyznał Heißmeyer,że teoretycznie nie istniała dla niego różnica między osobami pochodzenia żydowskiego a zwierzętami doświadczalnymi.
W kwietniu 1945 roku zostało przywiezionych do budynku szkolnego w Hamburgu 20 dzieci razem z czterema dorosłymi więźniami, którzy opiekowali się nimi w obozie. Ten transport miał miejsce około północy. Wśród dorosłych znajdowało się dwóch francuskich lekarzy Gabriel Florence i Rene Quenoille jak również dwóch Holendrów Dirk Deutekom i Anton Hölzel. Więźniowie zostali przywiezieni do budynku byłej szkoły przy Bullenhuser Damm, który służył jako podobóz należący do obozu w Neuengamme. Więźniowie zostali zaprowadzeni do piwnicy budynku. W kotłowni na rurze pod sufitem zostali powieszeni dorośli. Dzieci dostały zastrzyk morfiny i śpiące zostały powieszone na haku na ścianie. Członek SS Johann Frahm ciągnał swoim cieżarem ciała dzieci, które były tak bardzo wychudzone, że pętla wokół szyi się sama nie mogła zaciągnąć. W jednym z przesłuchań w 1946 roku Frahm powiedział, że wieszał dzieci „ jak obrazy na ścianie”, żadne z nich nie płakało.

Jako następni zostali powieszeni sowieccy jeńcy wojenni. Ta grupa liczyła 24 osoby. Nikt nie wie jak nazywały się ofiary tej zbrodni. Czas w Hamburgu płynął dalej, jakby zbrodnia na żydowskich dzieciach nie miała miejsca. Szkoła przy Bullenhuser Damm funkcjonowała dalej jako szkoła. Uczniom tej szkoły nikt nie opowiedział, co zdarzyło się w piwnicy budynku w czasie wojny. Nikt nie szukał rodzeństwa ani rodziców zamordowanych dzieci, a o zbrodniach wkrótce by zapomniano. Tylko nieliczni współwięźniowie z obozu w Neuengamme przybywali z kwiatami do Bullennhuser Damm.

Oskarżeni obciążyli w 1946 roku w procesach Curio - Haus byłego kierownika obozu w Neuengamme - Arnolda Strippela za współudział w zbrodnich przy Bullennhuser Damm. Strippel został w 1949 roku skazany za popełnione zbrodnie w Buchenwaldzie na dożywocie, jednak w 1967 Sąd Rejonowy w Hamburgu zamknął postępowanie karne przeciw Stripplowi w sprawie Bullennhuser Damm z powodu braku dowodów.

Tylko niewielu członków rodzin dzieci z Bullenhuser Damm przeżyło getto i obóz koncentracyjny. Mimo długoletnich i trudnych poszukiwań krewni dzieci z Bullenhuser Damm żyli wiele lat w niepewności co się z dziećmi stało. Ci, którzy przeżyli holokaust, stracili z powodu deportacji cały dobytek i wszystkie osobiste rzeczy. Wspomnień i pamiątek po zamordowanych zostało niewiele,zachowali je ci ,którzy przeżyli.

Trzydzieści trzy lata od owych niewyobrażalnych wydarzeń, zainteresował się tą historią dziennikarz Günther Schwarberg. W magazynie Stern opublikował on serię artykułów „ Lekarz SS i dzieci”. Po wieloletnich dochodzeniach w różnych krajach udało się Schwarbergowi odnaleść krewnych zamordowanych dzieci. W swojej książce „ Lekarz SS i dzieci z Bullenhuser Damm”, która została przetłumaczona na sześć języków, Schwarberg zachował historię owych dzieci od zapomnienia dla przyszłych pokoleń. Do dnia dzisiejszego z krewnych dwadzieściorga dzieci udało się odnaleść 17 rodzin.

20 kwietnia 1979 roku przybyli po raz pierwszy na uroczystość pamięci do szkoły przy Bullennhuser Damm rodziny dzieci i ponad 2000 mieszkańców Hamburga. Związek dzieci z Bullenhuser Damm został założony aby podtrzymać pamięć o ofiarach i pozostaje w bliskim kontakcie z rodzinami ofiar. Prezydentem honorowym jest brat zamordowanego francuskiego chłopca Georges – Andre Kohn, Philippe Kohn z Paryża.

Prawniczka Barbara Hüsing wniosła w tym samym roku sprawę do sądu przeciw Stripplowi z zarzutem morderstwa, w imieniu rodzin pomordowanych i sąd wznowił proces. W 1987 roku proces został zamknięty.

Od roku 1980 znajduje się w budynku przy Bullenhuser Damm miejsce pamięci. W latach 2010 / 2011 zostały przebudowane następne pomieszczenia w piwnicy budynku, mogące służyć jako miejsca dla wystaw. Miejsce pamięci przy Bullenhuser Damm jest dla Hamburga ważne, ponieważ przypomina o tym co się tutaj wydarzyło i daje możliwość wyciągnięcia wnioskówi na przyszłość. Miejsce to jest znane również poza granicami Hamburga.

„Ogród różany dzieci z Bullnnhuser Damm”powstał z tysięcy róż, które sadzili ludzie, aby upamiętnić w ten sposób zamordowane w tym miejscu dzieci. W 1991 roku powstały na nowym osiedlu Hamburga - Schnelsen-Burgwedel- Strasse ( Ulicy) nowe przedszkole, świetlica oraz park upamiętniające zamordowane dzieci. W corocznych obchodach pamięci, które odbywają się 20 kwietnia bierze udział wielu mieszkańców Hamburga.